روابط عمومی معاونت بهداشت
مراقبت از کودکان در مواجهه با اخبار جنگ
مهاتما گاندی گفت: "اگر می‌خواهیم که معلم صلح واقعی در این دنیا باشیم، و اگر می‌خواهیم که یک جنگ واقعی بر علیه جنگ را پیش ببریم، لازم است که از کودکان شروع کنیم." آموزش و گفتگو درباره موضوعات دشواری مانند جنگ نقش مهمی در رشد کودکان و درک آنها از جهان دارد، اما به طور همزمان لازم است که کودکان را در برابر ابعاد آسیب‌زننده‌ی این موضوعات محافظت کنیم. دیدن تصویر سلاح‌های جنگی و صحنه‌های خشونت‌بار می‌تواند بار سنگینی را بر روان رشدنیافته‌ی کودکان تحمیل کند. "زمانی که کشور در وضعیتی قرار دارد که به نوعی با جنگ درگیر است، والدین، معلم‌ها و سایر بالغین با چالش حرف زدن با کودکان و شنیدن از آنها درباره مفاهیمی مانند انتقام، تهدید، امنیت، جراحت و مرگ، مواجه می شوند." این گفتۀ دکتر جیمز گاربارینو یک متخصص در حیطه تکامل کودکان است. "ما در جهانی زندگی می کنیم که اخبار سریع‌تر از هر زمانی در گذشته منتشر می شوند و احتمال اینکه فرزندان ما پیش از شنیدن حرف‌های ما درباره یک موضوع ، تحت تاثیر شنیده های دیگری قرار بگیرند بسیار زیاد است."
در گفتگو با کودکان درباره جنگ، به اشتراک گذاشتن احساسات خود و شنیدن فعالانه احساسات آنها بسیار مهم است. در جایگاه والد، به رسمیت شمردن احساسات خود و کمک به کودک برای باور اینکه احساسات دشوارش غیرعادی نیستند، یک حمایت موثر است. "کودکان نیاز به فرصتی برای شنیدن سوالاتشان و دریافت اطلاعات دارند." حتی اگر سن آنها بسیار کم باشد، مهم است که پاسخ های صادقانه‌ای را از والدینشان دریافت کنند. رسیدن والدین به درکی از اینکه چه چیزی آنها را در مورد جنگ نگران می‌کند، پی بردن به نگرانی‌های فرزندشان را تسهیل می‌کند. "کودکان نیاز به این اطمینان‌بخشی دارند که آنها و عزیزانشان در امنیت هستند."
حفظ روتین‌ها به کودکان این اطمینان را می دهد که می توانند به یک زندگی عادی ادامه دهند. "کودکانی که تا پیش از این به نوعی با فقدان و ترس درگیر بوده‌اند نیاز به اطمینان‌بخشی ویژه‌تری دارند." کودکانی که طلاق والدین یا فقدان یک فرد محبوب را تجربه کرده‌اند در وضعیت شکننده‌تری قرار دارند و نیاز آنها به دریافت حمایت بیشتر از کودکان دیگر است.
"لازم است والدین به یاد داشته باشند که آنها الگوی فرزندشان هستند و کودکان با واکنش والدین به موقعیت‌های مختلف، همانند سازی می‌کنند." از این جهت مهم است که والدین پیش از هر چیز، از خودشان در برابر غرق شدن در اخبار جنگ و اضطراب و احساس درماندگی ناشی از آن، محافظت کنند. این همچنین موقعیتی است که والدین را در نقش الگویی برای نحوه کنار آمدن با احساسات دشوار قرار می دهد.
معتبر کردن احساسات کودک، هر چیزی که باشند، مهم است. هیچ درست و غلطی در مورد آنچه افراد احساس می کنند، وجود ندارد. کنجکاوی در مورد احساسات کودک می‌تواند راه را به سمت فهم سردرگمی، برداشت‌ها و تفسیر او از اتفاقات هموار کند. قدم بعدی ایجاد دیدگاهی برای کودک نسبت به وقایع است که متناسب با سنش باشد و همچنین انتقال نکاتی به او که برای محافظت از خود در شرایط خطر نیاز به دانستن آنها دارد.
چه می شود اگر جواب تمام سوالات را ندانیم؟ هیچ لزومی ندارد که ما جواب تمام سوالات کودک را بدانیم چون در واقع آنجا هستیم که بیش از هر چیز احساسات او را معتبر کنیم و به او اطمینان بدهیم که هر کاری را که ممکن باشد برای تامین امنیت او انجام می دهیم. محدود کردن دسترسی کودکان به فضای مجازی، برای اطمینان از اینکه اطلاعات درست و متناسب با سنی به آنها منتقل می شود، کمک‌کننده است.
در طی دوران‌های ناآرام و زمانهای بحران، غالبا خود را تحت فشار و در معرض احساس درماندگی در برابر انواع احتمالات غیرقابل‌کنترل، تجربه می‌کنیم. در چنین شرایطی حتما نیاز داریم که برای ساعت هایی تلویزیون را خاموش کنیم، صفحه اخبار را ببندیم یا اینترنت را قطع کنیم. کمی وقت گذراندن با یکدیگر و مشغول شدن به فعالیت‌هایی که احساس خوب بودنمان را افزایش می‌دهند، به بازیابی آرامش و قابل‌اتکاتر شدن ما برای فرزندانمان کمک می‌کنند.
#نقش_من_در_جوانی_ایران
#ایران_جوان_ایران_قوی
